پژوهش

کرسی مناظره ای با عنوان فرزندآوری مشکلات_برکات در مدرسه علمیه حضرت زینب علیهاالسلام یزد برگزار شد.
سرکار خانم بتول حسینی زاده و سرکار خانم اعظم مزیدی به سوالات طلاب در این زمینه پاسخ دادند.
در مجموع محتوای ارائه شده خوب ارزیابی می‌شود.

اگر سردار سلیمانی ولایت‌مدار است، به‌خاطر ضعف شخصیتی و یا هم‌جهت بودن و هم‌سو شدن نیست، بلکه ایشان یک صلابتی داشت که می‌توانست برای خودش صاحب‌نظر باشد، و در سخنانش اعلام استقلال بکند. اینکه ایشان ذره‌ای از ولایت‌مداری کوتاه نمی‌آمد، به این معنا بود که با این کار به ولایت‌مداری عزت می‌داد و میزان و شاخص ولایت‌مداری را برای جامعه تعیین می‌کرد تا هر کسی میزان ولایت‌مداری‌ خودش را با مکتب و جامعیت ایشان مقایسه کند و متوجه نقص‌هایش بشود. لذا مسأله‌ای که برای آحاد جامعه حتی ولایت‌مداران مطرح می‌شود این است که آیا ما می‌توانیم مثل سردار سلیمانی جامعیت داشته باشیم؟ خیلی از افراد صفات سردار سلیمانی را دارند. حتی ممکن است بعضی‌ها اخلاص ایشان را هم داشته باشند، ولی حماسه‌ساز نباشند. ممکن است بعضی‌ها صلابت در مقابل دشمن را داشته باشند، ولی آن روحیه‌ی‌ عاطفی شدید و تواضع و فروتنی فوق‌العاده را نسبت به دیگران نداشته باشند. همه‌ی این صفات و ویژگی‌ها در کنار همدیگر جمع می‌شوند و پدیده‌ای به نام سردار سلیمانی را درست می‌کنند.

هیچ روشی بهتر از تحقیق و پژوهش نیست 

صداقت، اصل راهبردي در پژوهش

ترديدي نيست محقق و پژوهشگر بايد از حب ها و بغض هاي شخصي و گروهي و مطامع دنيوي خود را برهاند تا در تحقيقات علمي پس از رسيدن به حقيقت آن را مطروح و مطرود نگرداند، زيرا شرط اصلي حقيقت گويي، نداشتن حب و بغض و دنيا خواهي است. به تعبير ديگر اين صفات مي تواند نگاه ها را تغيير داده و انديشه ها را از مسير حق منحرف سازد، از طرفي انسان با مراجعه به وجدان و درون خود مي يابد که صداقت محبوب اوست، از اين جهت صادقين مورد ستايش خواهند بود.[16] لذا صداقت و انصاف از مهم ترين شرايط تحقيق و پژوهش است.[17]

حفظ حريم ديگران، مهم ترين ضرورت در پژوهش بايد اذعان نمود پرهيز از ظلم اجتماعي و رعايت کامل حقوق توده مردم و دوري از هرگونه تعدّي به حريم جامعه، فضيلت براي تمام انسان ها محسوب مي شود ، زيرا اسلام عدالت اجتماعي را پايه سعادت تمام ملت ها دانسته و پيروان خود را از هر گونه جور و ستم بر حذر مي دارد.[12] از اين رو براي حفظ حريم خصوصي ديگران از سوء استفاده هاي احتمالي، بايد رازداري يا کتمان سرّ که يک سنت الهي است در بين آحاد انسان ها زنده شود تا رحمت ها محفوظ بماند، خداوند، عالِم بر غيب که هيچ چيز از گستره علم او بيرون نيست اما همه اين دانسته ها را براي همگان بيان نمي کند، سنت و نشان خدا براي مومن يا انسانها، پوشيدن راز و هويدا نکردن اسرار است، و مومن هم اينچنين بايد باشد.[13] لذا عالمان به احاظ تفخيم و رعايت حريم افراد علاوه بر اين، براي امتياز گذاردن بين گوينده و گفته شده، قول و قائل و پرهيز از مغالطه بين انگيزه و انگيخته هرگاه نقدي بر معاصرين خود داشته باشند از ذکر نام فرد خودداري مي ورزند.[14]بدين ترتيب توفيق در حفظ حريم ها احترام به ارزش هاي حقوق ديگران در ورود به عرصه اخلاق است.[15]